klemma

Faroese

Etymology

From Old Norse klemma, from or related to Proto-Germanic *klimbaną (“to clamp, clasp, climb onto”).

Verb

klemma (third person singular past indicative klemmaði, third person plural past indicative klemmaðu, supine klemmað)

  1. to hug

Conjugation
Conjugation of klemma (group v-30)
infinitive klemma
supine klemmað
participle (a6)1 klemmandi klemmaður
present past
first singular klemmi klemmaði
second singular klemmar klemmaði
third singular klemmar klemmaði
plural klemma klemmaðu
imperative
singular klemma!
plural klemmið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse klemma, from or related to Proto-Germanic *klimbaną (“to clamp, clasp, climb onto”).[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkʰlɛmːa/
  • Rhymes: -ɛmːa

Noun

klemma f (genitive singular klemmu, nominative plural klemmur)

  1. clamp, clip
  2. peg
  3. tight spot, jam, pickle

Declension
declension of klemma
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative klemma klemman klemmur klemmurnar
accusative klemmu klemmuna klemmur klemmurnar
dative klemmu klemmunni klemmum klemmunum
genitive klemmu klemmunnar klemma klemmanna

Synonyms

Derived terms
  • bréfaklemma (“paper clip”)
  • þvottaklemma (“clothes peg”)

Verb

klemma (weak verb, third-person singular past indicative klemmdi, supine klemmt)

  1. (transitive, with accusative) to clamp, to clip, to fasten, to pinch

Conjugation
klemma — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að klemma
supine
(sagnbót)		 klemmt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 klemmandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég klemmi við klemmum present
(nútíð)		 ég klemmi við klemmum
þú klemmir þið klemmið þú klemmir þið klemmið
hann, hún, það klemmir þeir, þær, þau klemma hann, hún, það klemmi þeir, þær, þau klemmi
past
(þátíð)		 ég klemmdi við klemmdum past
(þátíð)		 ég klemmdi við klemmdum
þú klemmdir þið klemmduð þú klemmdir þið klemmduð
hann, hún, það klemmdi þeir, þær, þau klemmdu hann, hún, það klemmdi þeir, þær, þau klemmdu
imperative
(boðháttur)		 klemm (þú) klemmið (þið)
Forms with appended personal pronoun
klemmdu klemmiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
klemmast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að klemmast
supine
(sagnbót)		 klemmst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 klemmandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég klemmist við klemmumst present
(nútíð)		 ég klemmist við klemmumst
þú klemmist þið klemmist þú klemmist þið klemmist
hann, hún, það klemmist þeir, þær, þau klemmast hann, hún, það klemmist þeir, þær, þau klemmist
past
(þátíð)		 ég klemmdist við klemmdumst past
(þátíð)		 ég klemmdist við klemmdumst
þú klemmdist þið klemmdust þú klemmdist þið klemmdust
hann, hún, það klemmdist þeir, þær, þau klemmdust hann, hún, það klemmdist þeir, þær, þau klemmdust
imperative
(boðháttur)		 klemmst (þú) klemmist (þið)
Forms with appended personal pronoun
klemmstu klemmisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
klemmdur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 klemmdur klemmd klemmt klemmdir klemmdar klemmd
accusative
(þolfall)		 klemmdan klemmda klemmt klemmda klemmdar klemmd
dative
(þágufall)		 klemmdum klemmdri klemmdu klemmdum klemmdum klemmdum
genitive
(eignarfall)		 klemmds klemmdrar klemmds klemmdra klemmdra klemmdra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 klemmdi klemmda klemmda klemmdu klemmdu klemmdu
accusative
(þolfall)		 klemmda klemmdu klemmda klemmdu klemmdu klemmdu
dative
(þágufall)		 klemmda klemmdu klemmda klemmdu klemmdu klemmdu
genitive
(eignarfall)		 klemmda klemmdu klemmda klemmdu klemmdu klemmdu

References
  1. Kroonen, Guus (2013), “klimman”, in Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 293

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

Etymology

From Middle Low German.

Pronunciation
  • IPA(key): /²klɛmːɑ/

Verb

klemma (present tense klemmer, past tense klemde or klemte, past participle klemt, present participle klemmande, imperative klem)

  1. to hug, embrace
  2. to squeeze, press

Further reading

Old Frisian

Verb

klemma

  1. to fix
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.