krakać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *krakati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkra.kat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -akat͡ɕ
  • Syllabification: kra‧kać

Verb

krakać impf (perfective zakrakać)

  1. (intransitive) to caw, to croak

Conjugation
Conjugation of krakać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive krakać
present tense 1st kraczę kraczemy
2nd kraczesz kraczecie
3rd kracze kraczą
impersonal kracze się
past tense 1st krakałem krakałam krakaliśmy krakałyśmy
2nd krakałeś krakałaś krakaliście krakałyście
3rd krakał krakała krakało krakali krakały
impersonal krakano
future tense 1st będę krakał,
będę krakać
 będę krakała,
będę krakać
 będziemy krakali,
będziemy krakać
 będziemy krakały,
będziemy krakać
2nd będziesz krakał,
będziesz krakać
 będziesz krakała,
będziesz krakać
 będziecie krakali,
będziecie krakać
 będziecie krakały,
będziecie krakać
3rd będzie krakał,
będzie krakać
 będzie krakała,
będzie krakać
 będzie krakało,
będzie krakać
 będą krakali,
będą krakać
 będą krakały,
będą krakać
impersonal będzie krakać się
conditional 1st krakałbym krakałabym krakalibyśmy krakałybyśmy
2nd krakałbyś krakałabyś krakalibyście krakałybyście
3rd krakałby krakałaby krakałoby krakaliby krakałyby
impersonal krakano by
imperative 1st niech kraczę kraczmy
2nd kracz kraczcie
3rd niech kracze niech kraczą
active adjectival participle kraczący kracząca kraczące kraczący kraczące
contemporary adverbial participle kracząc
verbal noun krakanie

Derived terms
noun
verb

Further reading
  • krakać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • krakać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.