wykrakać

Polish

Etymology

From wy- +‎ krakać.

Pronunciation
  • IPA(key): /vɨˈkra.kat͡ɕ/
  • Rhymes: -akat͡ɕ
  • Syllabification: wy‧kra‧kać

Verb

wykrakać pf

  1. (transitive, colloquial) to prophesy (to predict an unfortunate event)

Conjugation
Conjugation of wykrakać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wykrakać
future tense 1st wykraczę wykraczemy
2nd wykraczesz wykraczecie
3rd wykracze wykraczą
impersonal wykracze się
past tense 1st wykrakałem wykrakałam wykrakaliśmy wykrakałyśmy
2nd wykrakałeś wykrakałaś wykrakaliście wykrakałyście
3rd wykrakał wykrakała wykrakało wykrakali wykrakały
impersonal wykrakano
conditional 1st wykrakałbym wykrakałabym wykrakalibyśmy wykrakałybyśmy
2nd wykrakałbyś wykrakałabyś wykrakalibyście wykrakałybyście
3rd wykrakałby wykrakałaby wykrakałoby wykrakaliby wykrakałyby
impersonal wykrakano by
imperative 1st niech wykraczę wykraczmy
2nd wykracz wykraczcie
3rd niech wykracze niech wykraczą
passive adjectival participle wykrakany wykrakana wykrakane wykrakani wykrakane
anterior adverbial participle wykrakawszy
verbal noun wykrakanie

Further reading
  • wykrakać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wykrakać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.