kwakać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kvakati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkfa.kat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -akat͡ɕ
  • Syllabification: kwa‧kać

Verb

kwakać impf (perfective kwaknąć)

  1. (intransitive) to quack (to make a noise like a duck)

Conjugation
Conjugation of kwakać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kwakać
present tense 1st kwaczę kwaczemy
2nd kwaczesz kwaczecie
3rd kwacze kwaczą
impersonal kwacze się
past tense 1st kwakałem kwakałam kwakaliśmy kwakałyśmy
2nd kwakałeś kwakałaś kwakaliście kwakałyście
3rd kwakał kwakała kwakało kwakali kwakały
impersonal kwakano
future tense 1st będę kwakał,
będę kwakać
 będę kwakała,
będę kwakać
 będziemy kwakali,
będziemy kwakać
 będziemy kwakały,
będziemy kwakać
2nd będziesz kwakał,
będziesz kwakać
 będziesz kwakała,
będziesz kwakać
 będziecie kwakali,
będziecie kwakać
 będziecie kwakały,
będziecie kwakać
3rd będzie kwakał,
będzie kwakać
 będzie kwakała,
będzie kwakać
 będzie kwakało,
będzie kwakać
 będą kwakali,
będą kwakać
 będą kwakały,
będą kwakać
impersonal będzie kwakać się
conditional 1st kwakałbym kwakałabym kwakalibyśmy kwakałybyśmy
2nd kwakałbyś kwakałabyś kwakalibyście kwakałybyście
3rd kwakałby kwakałaby kwakałoby kwakaliby kwakałyby
impersonal kwakano by
imperative 1st niech kwaczę kwaczmy
2nd kwacz kwaczcie
3rd niech kwacze niech kwaczą
active adjectival participle kwaczący kwacząca kwaczące kwaczący kwaczące
contemporary adverbial participle kwacząc
verbal noun kwakanie
noun
  • kwaknięcie

Further reading
  • kwakać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kwakać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.