lykta

Icelandic

Etymology

From lykt.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈlɪxta/

Verb

lykta (weak verb, third-person singular past indicative lyktaði, supine lyktað)

  1. (intransitive) to smell

Conjugation
lykta — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að lykta
supine
(sagnbót)		 lyktað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 lyktandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég lykta við lyktum present
(nútíð)		 ég lykti við lyktum
þú lyktar þið lyktið þú lyktir þið lyktið
hann, hún, það lyktar þeir, þær, þau lykta hann, hún, það lykti þeir, þær, þau lykti
past
(þátíð)		 ég lyktaði við lyktuðum past
(þátíð)		 ég lyktaði við lyktuðum
þú lyktaðir þið lyktuðuð þú lyktaðir þið lyktuðuð
hann, hún, það lyktaði þeir, þær, þau lyktuðu hann, hún, það lyktaði þeir, þær, þau lyktuðu
imperative
(boðháttur)		 lykta (þú) lyktið (þið)
Forms with appended personal pronoun
lyktaðu lyktiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
lyktast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að lyktast
supine
(sagnbót)		 lyktast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 lyktandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég lyktast við lyktumst present
(nútíð)		 ég lyktist við lyktumst
þú lyktast þið lyktist þú lyktist þið lyktist
hann, hún, það lyktast þeir, þær, þau lyktast hann, hún, það lyktist þeir, þær, þau lyktist
past
(þátíð)		 ég lyktaðist við lyktuðumst past
(þátíð)		 ég lyktaðist við lyktuðumst
þú lyktaðist þið lyktuðust þú lyktaðist þið lyktuðust
hann, hún, það lyktaðist þeir, þær, þau lyktuðust hann, hún, það lyktaðist þeir, þær, þau lyktuðust
imperative
(boðháttur)		 lyktast (þú) lyktist (þið)
Forms with appended personal pronoun
lyktastu lyktisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
lyktaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 lyktaður lyktuð lyktað lyktaðir lyktaðar lyktuð
accusative
(þolfall)		 lyktaðan lyktaða lyktað lyktaða lyktaðar lyktuð
dative
(þágufall)		 lyktuðum lyktaðri lyktuðu lyktuðum lyktuðum lyktuðum
genitive
(eignarfall)		 lyktaðs lyktaðrar lyktaðs lyktaðra lyktaðra lyktaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 lyktaði lyktaða lyktaða lyktuðu lyktuðu lyktuðu
accusative
(þolfall)		 lyktaða lyktuðu lyktaða lyktuðu lyktuðu lyktuðu
dative
(þágufall)		 lyktaða lyktuðu lyktaða lyktuðu lyktuðu lyktuðu
genitive
(eignarfall)		 lyktaða lyktuðu lyktaða lyktuðu lyktuðu lyktuðu

Norwegian Bokmål

Alternative forms

Noun

lykta m or f

  1. definite feminine singular of lykt

Norwegian Nynorsk

Noun

lykta f

  1. definite singular of lykt

Swedish

Pronunciation
  • IPA(key): /²lʏkta/
  • Homophone: lyckta

Noun

lykta c

  1. a lantern, a handheld lamp
  2. bald face, a horse marking

Declension
Declension of lykta 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative lykta lyktan lyktor lyktorna
Genitive lyktas lyktans lyktors lyktornas

Verb

lykta (present lyktar, preterite lyktade, supine lyktat, imperative lykta)

  1. (archaic) to end, to terminate
    • 1541, Gustav Vasa Bible, Matthew 7:28
      Och thet begaff sigh, när Jesus lychtadhe thetta talet, Wardt folcket förskreckt offuer hans lärdom
      (pre-1906 spelling) Och det begaf sig, när Jesus lyktade detta talet, vardt folket förskräckt öfver hans lärdom
      And it came to pass, when Jesus had ended these sayings, the people were astonished at his doctrine
    • 1915, Dan Andersson, Svarta ballader, En spelmans jordafärd
      […] Det är bara Olle spelman, susar tall och sjunger gran,
      han har lyktat sina hemlösa år. […]
      […] 'Tis only Olle fiddler, rustles pine and sings spruce,
      he has ended his homeless years. […]

Conjugation
Conjugation of lykta (weak)
Active Passive
Infinitive lykta lyktas
Supine lyktat lyktats
Imperative lykta —
Imper. plural1 lykten —
Present Past Present Past
Indicative lyktar lyktade lyktas lyktades
Ind. plural1 lykta lyktade lyktas lyktades
Subjunctive2 lykte lyktade lyktes lyktades
Participles
Present participle lyktande
Past participle lyktad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.