marnieć

Polish

Etymology

From marny +‎ -eć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈmar.ɲɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -arɲɛt͡ɕ
  • Syllabification: mar‧nieć

Verb

marnieć impf (perfective zmarnieć)

  1. (intransitive) to languish, to wither, to waste away

Conjugation
Conjugation of marnieć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive marnieć
present tense 1st marnieję marniejemy
2nd marniejesz marniejecie
3rd marnieje marnieją
impersonal marnieje się
past tense 1st marniałem marniałam marnieliśmy marniałyśmy
2nd marniałeś marniałaś marnieliście marniałyście
3rd marniał marniała marniało marnieli marniały
impersonal marniano
future tense 1st będę marniał,
będę marnieć
 będę marniała,
będę marnieć
 będziemy marnieli,
będziemy marnieć
 będziemy marniały,
będziemy marnieć
2nd będziesz marniał,
będziesz marnieć
 będziesz marniała,
będziesz marnieć
 będziecie marnieli,
będziecie marnieć
 będziecie marniały,
będziecie marnieć
3rd będzie marniał,
będzie marnieć
 będzie marniała,
będzie marnieć
 będzie marniało,
będzie marnieć
 będą marnieli,
będą marnieć
 będą marniały,
będą marnieć
impersonal będzie marnieć się
conditional 1st marniałbym marniałabym marnielibyśmy marniałybyśmy
2nd marniałbyś marniałabyś marnielibyście marniałybyście
3rd marniałby marniałaby marniałoby marnieliby marniałyby
impersonal marniano by
imperative 1st niech marnieję marniejmy
2nd marniej marniejcie
3rd niech marnieje niech marnieją
active adjectival participle marniejący marniejąca marniejące marniejący marniejące
contemporary adverbial participle marniejąc
verbal noun marnienie

Further reading
  • marnieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • marnieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.