zmarnieć

Polish

Etymology

From z- +‎ marnieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzmar.ɲɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -arɲɛt͡ɕ
  • Syllabification: zmar‧nieć

Verb

zmarnieć pf (imperfective marnieć)

  1. (intransitive) to languish, to wither, to waste away

Conjugation
Conjugation of zmarnieć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zmarnieć
future tense 1st zmarnieję zmarniejemy
2nd zmarniejesz zmarniejecie
3rd zmarnieje zmarnieją
impersonal zmarnieje się
past tense 1st zmarniałem zmarniałam zmarnieliśmy zmarniałyśmy
2nd zmarniałeś zmarniałaś zmarnieliście zmarniałyście
3rd zmarniał zmarniała zmarniało zmarnieli zmarniały
impersonal zmarniano
conditional 1st zmarniałbym zmarniałabym zmarnielibyśmy zmarniałybyśmy
2nd zmarniałbyś zmarniałabyś zmarnielibyście zmarniałybyście
3rd zmarniałby zmarniałaby zmarniałoby zmarnieliby zmarniałyby
impersonal zmarniano by
imperative 1st niech zmarnieję zmarniejmy
2nd zmarniej zmarniejcie
3rd niech zmarnieje niech zmarnieją
anterior adverbial participle zmarniawszy
verbal noun zmarnienie

Further reading
  • zmarnieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zmarnieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.