merja

See also: Merja

Faroese

Etymology

From Old Norse merja, from Proto-Germanic *marjaną.

Verb

merja (third person singular past indicative mardi, third person plural past indicative mart, supine mart)

  1. to hurt

Conjugation
Conjugation of merja (group v-17)
infinitive merja
supine mart
participle (a7)1 merjandi mardur
present past
first singular merji mardi
second singular merjir mardi
third singular merjir mardi
plural merja mardu
imperative
singular merj!
plural merjið!
1Only the past participle being declined.

Gothic

Romanization

mērja

  1. Romanization of 𐌼𐌴𐍂𐌾𐌰

Icelandic

Etymology

From Old Norse merja, from Proto-Germanic *marjaną.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈmɛrja/
    Rhymes: -ɛrja

Verb

merja (weak verb, third-person singular past indicative marði, supine marið)

  1. to squash, to crush
  2. to bruise

Conjugation
merja — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að merja
supine
(sagnbót)		 marið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 merjandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég mer við merjum present
(nútíð)		 ég merji við merjum
þú merð þið merjið þú merjir þið merjið
hann, hún, það mer þeir, þær, þau merja hann, hún, það merji þeir, þær, þau merji
past
(þátíð)		 ég marði við mörðum past
(þátíð)		 ég merði við merðum
þú marðir þið mörðuð þú merðir þið merðuð
hann, hún, það marði þeir, þær, þau mörðu hann, hún, það merði þeir, þær, þau merðu
imperative
(boðháttur)		 mer (þú) merjið (þið)
Forms with appended personal pronoun
merðu merjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
merjast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að merjast
supine
(sagnbót)		 marist
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 merjandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég merst við merjumst present
(nútíð)		 ég merjist við merjumst
þú merst þið merjist þú merjist þið merjist
hann, hún, það merst þeir, þær, þau merjast hann, hún, það merjist þeir, þær, þau merjist
past
(þátíð)		 ég marðist við mörðumst past
(þátíð)		 ég merðist við merðumst
þú marðist þið mörðust þú merðist þið merðust
hann, hún, það marðist þeir, þær, þau mörðust hann, hún, það merðist þeir, þær, þau merðust
imperative
(boðháttur)		 merst (þú) merist (þið)
Forms with appended personal pronoun
merstu meristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
marinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 marinn marin marið marðir marðar marin
accusative
(þolfall)		 marinn marða marið marða marðar marin
dative
(þágufall)		 mörðum marinni mörðu mörðum mörðum mörðum
genitive
(eignarfall)		 marins marinnar marins marinna marinna marinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 marði marða marða mörðu mörðu mörðu
accusative
(þolfall)		 marða mörðu marða mörðu mörðu mörðu
dative
(þágufall)		 marða mörðu marða mörðu mörðu mörðu
genitive
(eignarfall)		 marða mörðu marða mörðu mörðu mörðu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *marzijaną.

Verb

merja (singular past indicative marði, plural past indicative mǫrðu, past participle marðr or mariðr)

  1. to beat, crush; to bruise

Conjugation
Conjugation of merja — active (weak class 1)
infinitive merja
present participle merjandi
past participle marðr, mariðr
indicative present past
1st-person singular mer marða
2nd-person singular merr marðir
3rd-person singular merr marði
1st-person plural merjum mǫrðum
2nd-person plural merið mǫrðuð
3rd-person plural merja mǫrðu
subjunctive present past
1st-person singular merja merða
2nd-person singular merir merðir
3rd-person singular meri merði
1st-person plural merim merðim
2nd-person plural merið merðið
3rd-person plural meri merði
imperative present
2nd-person singular mer
1st-person plural merjum
2nd-person plural merið
Conjugation of merja — mediopassive (weak class 1)
infinitive merjask
present participle merjandisk
past participle marzk, marizk
indicative present past
1st-person singular merjumk mǫrðumk
2nd-person singular mersk marðisk
3rd-person singular mersk marðisk
1st-person plural merjumsk mǫrðumsk
2nd-person plural merizk mǫrðuzk
3rd-person plural merjask mǫrðusk
subjunctive present past
1st-person singular merjumk merðumk
2nd-person singular merisk merðisk
3rd-person singular merisk merðisk
1st-person plural merimsk merðimsk
2nd-person plural merizk merðizk
3rd-person plural merisk merðisk
imperative present
2nd-person singular mersk
1st-person plural merjumsk
2nd-person plural merizk

Descendants
  • Icelandic: merja
  • ⇒? Norwegian Bokmål: mørje

References
  • “merja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.