migotać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *migotati.

Pronunciation
  • IPA(key): /miˈɡɔ.tat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔtat͡ɕ
  • Syllabification: mi‧go‧tać

Verb

migotać impf (perfective zamigotać)

  1. (intransitive or reflexive) to glisten
    Synonym: mienić się
  2. (intransitive or reflexive, of light, etc.) to flicker, to play
    Synonyms: drgać, igrać, migać

Conjugation

Standard:

Conjugation of migotać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive migotać
present tense 1st migoczę migoczemy
2nd migoczesz migoczecie
3rd migocze migoczą
impersonal migocze się
past tense 1st migotałem migotałam migotaliśmy migotałyśmy
2nd migotałeś migotałaś migotaliście migotałyście
3rd migotał migotała migotało migotali migotały
impersonal migotano
future tense 1st będę migotał,
będę migotać
 będę migotała,
będę migotać
 będziemy migotali,
będziemy migotać
 będziemy migotały,
będziemy migotać
2nd będziesz migotał,
będziesz migotać
 będziesz migotała,
będziesz migotać
 będziecie migotali,
będziecie migotać
 będziecie migotały,
będziecie migotać
3rd będzie migotał,
będzie migotać
 będzie migotała,
będzie migotać
 będzie migotało,
będzie migotać
 będą migotali,
będą migotać
 będą migotały,
będą migotać
impersonal będzie migotać się
conditional 1st migotałbym migotałabym migotalibyśmy migotałybyśmy
2nd migotałbyś migotałabyś migotalibyście migotałybyście
3rd migotałby migotałaby migotałoby migotaliby migotałyby
impersonal migotano by
imperative 1st niech migoczę migoczmy
2nd migocz migoczcie
3rd niech migocze niech migoczą
active adjectival participle migoczący migocząca migoczące migoczący migoczące
contemporary adverbial participle migocząc
verbal noun migotanie

Literary:

Conjugation of migotać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive migotać
present tense 1st migocę migocemy
2nd migocesz migocecie
3rd migoce migocą
impersonal migoce się
past tense 1st migotałem migotałam migotaliśmy migotałyśmy
2nd migotałeś migotałaś migotaliście migotałyście
3rd migotał migotała migotało migotali migotały
impersonal migotano
future tense 1st będę migotał,
będę migotać
 będę migotała,
będę migotać
 będziemy migotali,
będziemy migotać
 będziemy migotały,
będziemy migotać
2nd będziesz migotał,
będziesz migotać
 będziesz migotała,
będziesz migotać
 będziecie migotali,
będziecie migotać
 będziecie migotały,
będziecie migotać
3rd będzie migotał,
będzie migotać
 będzie migotała,
będzie migotać
 będzie migotało,
będzie migotać
 będą migotali,
będą migotać
 będą migotały,
będą migotać
impersonal będzie migotać się
conditional 1st migotałbym migotałabym migotalibyśmy migotałybyśmy
2nd migotałbyś migotałabyś migotalibyście migotałybyście
3rd migotałby migotałaby migotałoby migotaliby migotałyby
impersonal migotano by
imperative 1st niech migocę migoczmy
2nd migocz migoczcie
3rd niech migoce niech migocą
active adjectival participle migocący migocąca migocące migocący migocące
contemporary adverbial participle migocąc
verbal noun migotanie

Further reading
  • migotać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • migotać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.