nabyć

Polish

Etymology

From na- +‎ być.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈna.bɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -abɨt͡ɕ
  • Syllabification: na‧być

Verb

nabyć pf (imperfective nabywać)

  1. (transitive) to obtain, to acquire
    Synonym: zdobyć
  2. (transitive) to buy, to purchase
    Synonyms: kupić, zakupić

Conjugation
Conjugation of nabyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive nabyć
future tense 1st nabędę nabędziemy
2nd nabędziesz nabędziecie
3rd nabędzie nabędą
impersonal nabędzie się
past tense 1st nabyłem nabyłam nabyliśmy nabyłyśmy
2nd nabyłeś nabyłaś nabyliście nabyłyście
3rd nabył nabyła nabyło nabyli nabyły
impersonal nabyto
conditional 1st nabyłbym nabyłabym nabylibyśmy nabyłybyśmy
2nd nabyłbyś nabyłabyś nabylibyście nabyłybyście
3rd nabyłby nabyłaby nabyłoby nabyliby nabyłyby
impersonal nabyto by
imperative 1st niech nabędę nabądźmy
2nd nabądź nabądźcie
3rd niech nabędzie niech nabędą
passive adjectival participle nabyty nabyta nabyte nabyci nabyte
anterior adverbial participle nabywszy
verbal noun nabycie

Further reading
  • nabyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • nabyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.