naczelny

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈt͡ʂɛl.nɨ/

Adjective

naczelny (not comparable, adverb naczelnie)

  1. chief, supreme

Declension
declension of naczelny
case singular plural
masculine personal/animate masculine inanimate neuter feminine virile nonvirile
nominative, vocative naczelny naczelne naczelna naczelni naczelne
genitive naczelnego naczelnej naczelnych
dative naczelnemu naczelnym
accusative naczelnego naczelny naczelne naczelną naczelnych naczelne
instrumental naczelnym naczelnymi
locative naczelnej naczelnych

Noun

naczelny m pers

  1. primate

Declension
declension of naczelny
singular plural
nominative naczelny naczelni
genitive naczelnego naczelnych
dative naczelnemu naczelnym
accusative naczelnego naczelnych
instrumental naczelnym naczelnymi
locative naczelnym naczelnych
vocative naczelny naczelni

Further reading
  • naczelny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • naczelny in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.