nadgonić

Polish

Etymology

From nad- +‎ gonić.

Pronunciation
  • IPA(key): /nadˈɡɔ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
  • Syllabification: nad‧go‧nić

Verb

nadgonić pf (imperfective nadganiać)

  1. (transitive, colloquial) to catch up on, to make up for
    Synonyms: podgonić, nadrobić, odrobić, odpracować

Conjugation
Conjugation of nadgonić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive nadgonić
future tense 1st nadgonię nadgonimy
2nd nadgonisz nadgonicie
3rd nadgoni nadgonią
impersonal nadgoni się
past tense 1st nadgoniłem nadgoniłam nadgoniliśmy nadgoniłyśmy
2nd nadgoniłeś nadgoniłaś nadgoniliście nadgoniłyście
3rd nadgonił nadgoniła nadgoniło nadgonili nadgoniły
impersonal nadgoniono
conditional 1st nadgoniłbym nadgoniłabym nadgonilibyśmy nadgoniłybyśmy
2nd nadgoniłbyś nadgoniłabyś nadgonilibyście nadgoniłybyście
3rd nadgoniłby nadgoniłaby nadgoniłoby nadgoniliby nadgoniłyby
impersonal nadgoniono by
imperative 1st niech nadgonię nadgońmy
2nd nadgoń nadgońcie
3rd niech nadgoni niech nadgonią
passive adjectival participle nadgoniony nadgoniona nadgonione nadgonieni nadgonione
anterior adverbial participle nadgoniwszy
verbal noun nadgonienie

Further reading
  • nadgonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • nadgonić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.