nadziwić

Polish

Etymology

From na- +‎ dziwić.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈd͡ʑi.vit͡ɕ/
  • Rhymes: -ivit͡ɕ
  • Syllabification: na‧dzi‧wić

Verb

nadziwić pf

  1. (reflexive) to wonder, to marvel [+dative = at something]
    • 1957, Wisława Szymborska, Minuta ciszy po Ludwice Wawrzyńskiej:
      A chcia­ła ku­pić bi­let,
      wy­je­chać na krót­ko,
      na­pi­sać list,
      okno otwo­rzyć po bu­rzy,
      wy­dep­tać ścież­kę w lesie,
      na­dzi­wić sie mrów­kom, [...]
      And she wanted to buy a ticket,
      to leave for a short while,
      to write a letter,
      to open the window after a storm,
      to beat a trail in the forest,
      to marvel at the ants [...]

Conjugation
Conjugation of nadziwić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive nadziwić
future tense 1st nadziwię nadziwimy
2nd nadziwisz nadziwicie
3rd nadziwi nadziwią
impersonal nadziwi się
past tense 1st nadziwiłem nadziwiłam nadziwiliśmy nadziwiłyśmy
2nd nadziwiłeś nadziwiłaś nadziwiliście nadziwiłyście
3rd nadziwił nadziwiła nadziwiło nadziwili nadziwiły
impersonal nadziwiono
conditional 1st nadziwiłbym nadziwiłabym nadziwilibyśmy nadziwiłybyśmy
2nd nadziwiłbyś nadziwiłabyś nadziwilibyście nadziwiłybyście
3rd nadziwiłby nadziwiłaby nadziwiłoby nadziwiliby nadziwiłyby
impersonal nadziwiono by
imperative 1st niech nadziwię nadziwmy
2nd nadziw nadziwcie
3rd niech nadziwi niech nadziwią
anterior adverbial participle nadziwiwszy
verbal noun nadziwienie

Derived terms
verb
  • nie móc się nadziwić

Further reading
  • nadziwić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • nadziwić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.