nakarmić

Polish

Etymology

From na- +‎ karmić.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈkar.mit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -armit͡ɕ
  • Syllabification: na‧kar‧mić

Verb

nakarmić pf (imperfective karmić)

  1. (transitive) to feed, to fodder, to nourish
    Synonyms: nafutrować, pożywić

Conjugation
Conjugation of nakarmić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive nakarmić
future tense 1st nakarmię nakarmimy
2nd nakarmisz nakarmicie
3rd nakarmi nakarmią
impersonal nakarmi się
past tense 1st nakarmiłem nakarmiłam nakarmiliśmy nakarmiłyśmy
2nd nakarmiłeś nakarmiłaś nakarmiliście nakarmiłyście
3rd nakarmił nakarmiła nakarmiło nakarmili nakarmiły
impersonal nakarmiono
conditional 1st nakarmiłbym nakarmiłabym nakarmilibyśmy nakarmiłybyśmy
2nd nakarmiłbyś nakarmiłabyś nakarmilibyście nakarmiłybyście
3rd nakarmiłby nakarmiłaby nakarmiłoby nakarmiliby nakarmiłyby
impersonal nakarmiono by
imperative 1st niech nakarmię nakarmmy
2nd nakarm nakarmcie
3rd niech nakarmi niech nakarmią
passive adjectival participle nakarmiony nakarmiona nakarmione nakarmieni nakarmione
anterior adverbial participle nakarmiwszy
verbal noun nakarmienie
nouns

Further reading
  • nakarmić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • nakarmić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.