napoić

Polish

Etymology

From na- +‎ poić.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈpɔ.it͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔit͡ɕ
  • Syllabification: na‧po‧ić

Verb

napoić pf (imperfective poić)

  1. (transitive) to water, to give a drink to (usually an animal)

Conjugation
Conjugation of napoić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive napoić
future tense 1st napoję napoimy
2nd napoisz napoicie
3rd napoi napoją
impersonal napoi się
past tense 1st napoiłem napoiłam napoiliśmy napoiłyśmy
2nd napoiłeś napoiłaś napoiliście napoiłyście
3rd napoił napoiła napoiło napoili napoiły
impersonal napojono
conditional 1st napoiłbym napoiłabym napoilibyśmy napoiłybyśmy
2nd napoiłbyś napoiłabyś napoilibyście napoiłybyście
3rd napoiłby napoiłaby napoiłoby napoiliby napoiłyby
impersonal napojono by
imperative 1st niech napoję napójmy
2nd napój napójcie
3rd niech napoi niech napoją
passive adjectival participle napojony napojona napojone napojeni napojone
anterior adverbial participle napoiwszy
verbal noun napojenie

Further reading
  • napoić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • napoić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.