poić

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *pojiti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpɔ.it͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔit͡ɕ
  • Syllabification: po‧ić

Verb

poić impf

  1. (transitive) to water (to provide (animals) with water)

Conjugation
Conjugation of poić impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive poić
present tense 1st poję poimy
2nd poisz poicie
3rd poi poją
impersonal poi się
past tense 1st poiłem poiłam poiliśmy poiłyśmy
2nd poiłeś poiłaś poiliście poiłyście
3rd poił poiła poiło poili poiły
impersonal pojono
future tense 1st będę poił,
będę poić
 będę poiła,
będę poić
 będziemy poili,
będziemy poić
 będziemy poiły,
będziemy poić
2nd będziesz poił,
będziesz poić
 będziesz poiła,
będziesz poić
 będziecie poili,
będziecie poić
 będziecie poiły,
będziecie poić
3rd będzie poił,
będzie poić
 będzie poiła,
będzie poić
 będzie poiło,
będzie poić
 będą poili,
będą poić
 będą poiły,
będą poić
impersonal będzie poić się
conditional 1st poiłbym poiłabym poilibyśmy poiłybyśmy
2nd poiłbyś poiłabyś poilibyście poiłybyście
3rd poiłby poiłaby poiłoby poiliby poiłyby
impersonal pojono by
imperative 1st niech poję pójmy
2nd pój pójcie
3rd niech poi niech poją
active adjectival participle pojący pojąca pojące pojący pojące
passive adjectival participle pojony pojona pojone pojeni pojone
contemporary adverbial participle pojąc
verbal noun pojenie

Derived terms
verbs

Further reading
  • poić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • poić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.