naprawiacz

Polish

Etymology

From naprawiać +‎ -acz.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈpra.vʲat͡ʂ/

Noun

naprawiacz m pers

  1. repairer, mender
  2. reformer
    Synonym: reformator

Declension
declension of naprawiacz
singular plural
nominative naprawiacz naprawiacze
genitive naprawiacza naprawiaczy/naprawiaczów
dative naprawiaczowi naprawiaczom
accusative naprawiacza naprawiaczy/naprawiaczów
instrumental naprawiaczem naprawiaczami
locative naprawiaczu naprawiaczach
vocative naprawiaczu naprawiacze

Further reading
  • naprawiacz in Polish dictionaries at PWN
  • naprawiacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.