naruszyć

Polish

Etymology

From na- +‎ ruszyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈru.ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -uʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: na‧ru‧szyć

Verb

naruszyć pf (imperfective naruszać)

  1. (transitive) to violate, to contravene, to infringe

Conjugation
Conjugation of naruszyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive naruszyć
future tense 1st naruszę naruszymy
2nd naruszysz naruszycie
3rd naruszy naruszą
impersonal naruszy się
past tense 1st naruszyłem naruszyłam naruszyliśmy naruszyłyśmy
2nd naruszyłeś naruszyłaś naruszyliście naruszyłyście
3rd naruszył naruszyła naruszyło naruszyli naruszyły
impersonal naruszono
conditional 1st naruszyłbym naruszyłabym naruszylibyśmy naruszyłybyśmy
2nd naruszyłbyś naruszyłabyś naruszylibyście naruszyłybyście
3rd naruszyłby naruszyłaby naruszyłoby naruszyliby naruszyłyby
impersonal naruszono by
imperative 1st niech naruszę naruszmy
2nd narusz naruszcie
3rd niech naruszy niech naruszą
passive adjectival participle naruszony naruszona naruszone naruszeni naruszone
anterior adverbial participle naruszywszy
verbal noun naruszenie
adjective

Further reading
  • naruszyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • naruszyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.