niewierny

Inherited from Proto-Slavic *nevěrьnъ. By surface analysis, nie- +‎ wierny. First attested in 1402.

niewierny

1. faithless
   • Fifteenth century, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎, Ludwik Bernacki, published 1930, I Reg 27, page 8:

     Braly lupi w tich myescyech Gedzuri a Geti y Amalech, bo tich lyvdzi nyewyernich bidlylo pelno z dawna po wszey zemy (hi enim pagi habitabantur in terra antiquitus)

     Brali łupy w tych mieściech: Jedzury a Jety, i Amalech, bo tych ludzi niewiernych bydliło pełno z dawna po wszej ziemi (hi enim pagi habitabantur in terra antiquitus)

2. unfaithful; perfidious
   • 1425, Najdawniejsze księgi sądowe mazowieckie, published 1920:

     Czo vczynil Sdzeslaw Micolayowi, tho za yego poczøthkem, kedy yemu rzecl, abi on bil newerni

   • 1461, Wiersz o zabiciu Andrzeja Tęczyńskiego‎, page w. 20:

     A then Walthko raczsza, then nyewyerny sdraczsza s Greglavem scha radzyly, yakoby gy (leg. ji 'go') zabycz myely

3. false, fake; not real
   • 1402, Zbiór rot przysiąg sądowych poznańskich, kościańskich, kaliskich, sieradzkich, piotrkowskich i dobrzyszyckich z końca wieku XIV i pierwszych lat wieku XV‎, Romuald Hube, published 1888, page 117:

     Iaco praue Ondrzey vmowil s Micolayem, eze Micolay mal postavicz... trzy swøthky ('świadki') przes othwloky, thedy Micolay, mimo vmowø przida do sødu, vstal newerni rok

• Polish: niewierny

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “niewierny”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish niewierny, from Proto-Slavic *nevěrьnъ. nie- +‎ wierny. First attested in 1402.[1]

• IPA^(key): /ɲɛˈvjɛr.nɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛrnɨ
• Syllabification: nie‧wier‧ny

niewierny (comparative bardziej niewierny, superlative najbardziej niewierny, adverb niewiernie)

1. unfaithful (adulterous) [+date = to whom]

   Antonym: wierny

2. unfaithful (not keeping good faith; disloyal; not faithful) [+date = to whom]

   Synonym: nielojalny

3. (religion) unfaithful (not having religious faith)

   Synonym: niewierzący

4. unfaithful (negligent or imperfect)

   Synonym: wierny

niewierny m pers (feminine niewierna)

1. (religion) infidel, unbeliever

   Synonym: innowierca

• niewierny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• niewierny in Polish dictionaries at PWN
• “niewierny”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2022
• Samuel Bogumił Linde (1807-1814), “niewierny”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861), “niewierny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “niewierny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 362