obdukcja

Polish

Etymology

Borrowed from Latin obductiō.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔbˈduk.t͡sja/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ukt͡sja
  • Syllabification: ob‧duk‧cja

Noun

obdukcja f

  1. (medicine) autopsy (after-the-fact examination)
  2. (medicine) autopsy (dissection performed on a cadaver)

Declension
Declension of obdukcja
singular plural
nominative obdukcja obdukcje
genitive obdukcji obdukcji/obdukcyj (archaic)
dative obdukcji obdukcjom
accusative obdukcję obdukcje
instrumental obdukcją obdukcjami
locative obdukcji obdukcjach
vocative obdukcjo obdukcje

Derived terms
adjective
  • obdukcyjny

Further reading
  • obdukcja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • obdukcja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.