oblecieć

Polish

Etymology

From ob- +‎ lecieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔbˈlɛ.t͡ɕɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛt͡ɕɛt͡ɕ
  • Syllabification: ob‧le‧cieć

Verb

oblecieć pf (imperfective oblatywać)

  1. (transitive) to fly around, to circle
  2. (transitive, figurative) to fly around, to run around (move quickly around)
  3. (transitive, colloquial) to visit in quick succession, to hop between
    Synonym: objechać
  4. (intransitive) to fall through the air, to drop
    Synonym: opaść
  5. (intransitive, colloquial, of news, rumours, etc.) to spread, to get around
    Synonyms: obiec, rozejść się

Conjugation
Conjugation of oblecieć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive oblecieć
future tense 1st oblecę oblecimy
2nd oblecisz oblecicie
3rd obleci oblecą
impersonal obleci się
past tense 1st obleciałem obleciałam oblecieliśmy obleciałyśmy
2nd obleciałeś obleciałaś oblecieliście obleciałyście
3rd obleciał obleciała obleciało oblecieli obleciały
impersonal obleciano
conditional 1st obleciałbym obleciałabym oblecielibyśmy obleciałybyśmy
2nd obleciałbyś obleciałabyś oblecielibyście obleciałybyście
3rd obleciałby obleciałaby obleciałoby oblecieliby obleciałyby
impersonal obleciano by
imperative 1st niech oblecę oblećmy
2nd obleć oblećcie
3rd niech obleci niech oblecą
passive adjectival participle obleciany obleciana obleciane obleciani obleciane
anterior adverbial participle obleciawszy
verbal noun oblecenie

Derived terms
noun

Further reading
  • oblecieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • oblecieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.