obligacja

Polish

Etymology

Borrowed from Latin obligātiō (“document that confirms a bond or obligation”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔb.liˈɡat͡s.ja/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: ob‧li‧gac‧ja

Noun

obligacja f

  1. (usually in the plural) bond (financial instrument representing long-term debt)

Declension
Declension of obligacja
singular plural
nominative obligacja obligacje
genitive obligacji obligacji/obligacyj (archaic)
dative obligacji obligacjom
accusative obligację obligacje
instrumental obligacją obligacjami
locative obligacji obligacjach
vocative obligacjo obligacje

Derived terms
adjective

Further reading
  • obligacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • obligacja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.