obronić

Polish

Etymology

From o- +‎ bronić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈbrɔ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
  • Syllabification: o‧bro‧nić

Verb

obronić pf (imperfective bronić or obraniać)

  1. (transitive) to defend, to guard
  2. (transitive, sports) to defend, to save
  3. (transitive, academia) to defend (e.g. one's thesis)

Conjugation
Conjugation of obronić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive obronić
future tense 1st obronię obronimy
2nd obronisz obronicie
3rd obroni obronią
impersonal obroni się
past tense 1st obroniłem obroniłam obroniliśmy obroniłyśmy
2nd obroniłeś obroniłaś obroniliście obroniłyście
3rd obronił obroniła obroniło obronili obroniły
impersonal obroniono
conditional 1st obroniłbym obroniłabym obronilibyśmy obroniłybyśmy
2nd obroniłbyś obroniłabyś obronilibyście obroniłybyście
3rd obroniłby obroniłaby obroniłoby obroniliby obroniłyby
impersonal obroniono by
imperative 1st niech obronię obrońmy
2nd obroń obrońcie
3rd niech obroni niech obronią
passive adjectival participle obroniony obroniona obronione obronieni obronione
anterior adverbial participle obroniwszy
verbal noun obronienie

Derived terms

Further reading
  • obronić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • obronić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.