bronić

Polish

bronić impf (perfective obronić)

(transitive) to defend [+genitive = someone or something]
(transitive) to guard [+genitive = someone or something]
Synonyms: osłaniać, strzec

Conjugation of bronić impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		bronić
present tense	1^st	bronię			bronimy
	2^nd	bronisz			bronicie
	3^rd	broni			bronią
	impersonal	broni się
past tense	1^st	broniłem	broniłam		broniliśmy	broniłyśmy
	2^nd	broniłeś	broniłaś		broniliście	broniłyście
	3^rd	bronił	broniła	broniło	bronili	broniły
	impersonal	broniono
future tense	1^st	będę bronił, będę bronić	będę broniła, będę bronić		będziemy bronili, będziemy bronić	będziemy broniły, będziemy bronić
	2^nd	będziesz bronił, będziesz bronić	będziesz broniła, będziesz bronić		będziecie bronili, będziecie bronić	będziecie broniły, będziecie bronić
	3^rd	będzie bronił, będzie bronić	będzie broniła, będzie bronić	będzie broniło, będzie bronić	będą bronili, będą bronić	będą broniły, będą bronić
	impersonal	będzie bronić się
conditional	1^st	broniłbym	broniłabym		bronilibyśmy	broniłybyśmy
	2^nd	broniłbyś	broniłabyś		bronilibyście	broniłybyście
	3^rd	broniłby	broniłaby	broniłoby	broniliby	broniłyby
	impersonal	broniono by
imperative	1^st	niech bronię			brońmy
	2^nd	broń			brońcie
	3^rd	niech broni			niech bronią
active adjectival participle		broniący	broniąca	broniące	broniący	broniące
passive adjectival participle		broniony	broniona	bronione	bronieni	bronione
contemporary adverbial participle		broniąc
verbal noun		bronienie