odpocząć

Polish

Etymology

From od- +‎ począć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔtˈpɔ.t͡ʂɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: od‧po‧cząć

Verb

odpocząć pf (imperfective odpoczywać)

  1. (intransitive) to rest, to relax

Conjugation
Conjugation of odpocząć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive odpocząć
future tense 1st odpocznę odpoczniemy
2nd odpoczniesz odpoczniecie
3rd odpocznie odpoczną
impersonal odpocznie się
past tense 1st odpocząłem odpoczęłam odpoczęliśmy odpoczęłyśmy
2nd odpocząłeś odpoczęłaś odpoczęliście odpoczęłyście
3rd odpoczął odpoczęła odpoczęło odpoczęli odpoczęły
impersonal odpoczęto
conditional 1st odpocząłbym odpoczęłabym odpoczęlibyśmy odpoczęłybyśmy
2nd odpocząłbyś odpoczęłabyś odpoczęlibyście odpoczęłybyście
3rd odpocząłby odpoczęłaby odpoczęłoby odpoczęliby odpoczęłyby
impersonal odpoczęto by
imperative 1st niech odpocznę odpocznijmy
2nd odpocznij odpocznijcie
3rd niech odpocznie niech odpoczną
anterior adverbial participle odpocząwszy
verbal noun odpoczęcie
noun

Further reading
  • odpocząć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • odpocząć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.