począć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *počęti (stem *počьn-).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpɔ.t͡ʂɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: po‧cząć

Verb

począć pf (imperfective poczynać)

  1. (transitive, dated) to start, to begin
    Synonyms: zacząć, rozpocząć
  2. (transitive or intransitive) to conceive (to become pregnant with)
  3. (reflexive) to start, to begin
  4. (reflexive) to be born
    Synonyms: powstać, narodzić się

Conjugation
Conjugation of począć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive począć
future tense 1st pocznę poczniemy
2nd poczniesz poczniecie
3rd pocznie poczną
impersonal pocznie się
past tense 1st począłem poczęłam poczęliśmy poczęłyśmy
2nd począłeś poczęłaś poczęliście poczęłyście
3rd począł poczęła poczęło poczęli poczęły
impersonal poczęto
conditional 1st począłbym poczęłabym poczęlibyśmy poczęłybyśmy
2nd począłbyś poczęłabyś poczęlibyście poczęłybyście
3rd począłby poczęłaby poczęłoby poczęliby poczęłyby
impersonal poczęto by
imperative 1st niech pocznę pocznijmy
2nd pocznij pocznijcie
3rd niech pocznie niech poczną
passive adjectival participle poczęty poczęta poczęte poczęci poczęte
anterior adverbial participle począwszy
verbal noun poczęcie

Further reading
  • począć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • począć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.