ofgesinn

Luxembourgish

Verb

ofgesinn (third-person singular present gesäit of, preterite gesouch of, past participle ofgesinn, past subjunctive geséich of, auxiliary verb hunn)

to pick up from somebody; to read someone's expression

Conjugation

conjugation of ofgesinn

		singular			plural
infinitive		ofgesinn
participle		ofgesinn
auxiliary		hunn
		1^st person ech	2^nd person du	3^rd person hien/si/hatt	1^st person mir	2^nd person dir	3^rd person si
indicative	present simple	gesinn of	gesäis of	gesäit of	gesinn of	gesitt of	gesinn of
	preterite	gesouch of	gesouchs of	gesouch of	gesouchen of	gesoucht of	gesouchen of
	present perfect	hunn ofgesinn	hues ofgesinn	huet ofgesinn	hunn ofgesinn	hutt ofgesinn	hunn ofgesinn
	past perfect	hat ofgesinn	has ofgesinn	hat ofgesinn	haten ofgesinn	hat ofgesinn	haten ofgesinn
	future simple	wäert ofgesinn	wäerts ofgesinn	wäert ofgesinn	wäerten ofgesinn	wäert ofgesinn	wäerten ofgesinn
	future perfect	wäert ofgesinn hunn	wäerts ofgesinn hunn	wäert ofgesinn hunn	wäerten ofgesinn hunn	wäert ofgesinn hunn	wäerten ofgesinn hunn

conditional	simple	geséich of	geséichs of	geséich of	geséichen of	geséicht of	geséichen of
	present	géif ofgesinn	géifs ofgesinn	géif ofgesinn	géifen ofgesinn	géif ofgesinn	géifen ofgesinn
	perfect	hätt ofgesinn	häss ofgesinn	hätt ofgesinn	hätten ofgesinn	hätt ofgesinn	hätten ofgesinn

imperative	affirmative	–	geséi of	—	—	gesitt of	—

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.