okul

Gagauz

Etymology

From Turkish okul.

Pronunciation
  • IPA(key): [okuɫ]

Noun

okul (definite accusative okulu, plural okullar)

  1. school

Declension
declension of okul
singular (tekil) plural (çoğul)
nominative (yalın) okul okullar
definite accusative (belirtme) okulu okulları
dative (yönelme) okula okullara
locative (bulunma) okulda okullarda
ablative (çıkma) okuldan okullardan
genitive (tamlayan) okulun okulların
possessive forms of okul
benim (my) singular (tekil) plural (çoğul)
nominative (yalın) okulum okullarım
definite accusative (belirtme) okulumu okullarımı
dative (yönelme) okuluma okullarıma
locative (bulunma) okulumda okullarımda
ablative (çıkma) okulumdan okullarımdan
genitive (tamlayan) okulumun okullarımın
senin (your) singular (tekil) plural (çoğul)
nominative (yalın) okulun okulların
definite accusative (belirtme) okulunu okullarını
dative (yönelme) okuluna okullarına
locative (bulunma) okulunda okullarında
ablative (çıkma) okulundan okullarından
genitive (tamlayan) okulunun okullarının
onun (his/her/its) singular (tekil) plural (çoğul)
nominative (yalın) okulu okulları
definite accusative (belirtme) okulunu okullarını
dative (yönelme) okuluna okullarına
locative (bulunma) okulunda okullarında
ablative (çıkma) okulundan okullarından
genitive (tamlayan) okulunun okullarının
bizim (our) singular (tekil) plural (çoğul)
nominative (yalın) okulumuz okullarımız
definite accusative (belirtme) okulumuzu okullarımızı
dative (yönelme) okulumuza okullarımıza
locative (bulunma) okulumuzda okullarımızda
ablative (çıkma) okulumuzdan okullarımızdan
genitive (tamlayan) okulumuzun okullarımızın
sizin (your) singular (tekil) plural (çoğul)
nominative (yalın) okulunuz okullarınız
definite accusative (belirtme) okulunuzu okullarınızı
dative (yönelme) okulunuza okullarınıza
locative (bulunma) okulunuzda okullarınızda
ablative (çıkma) okulunuzdan okullarınızdan
genitive (tamlayan) okulunuzun okullarınızın
onların (their) singular (tekil) plural (çoğul)
nominative (yalın) okulları okulları
definite accusative (belirtme) okullarını okullarını
dative (yönelme) okullarına okullarına
locative (bulunma) okullarında okullarında
ablative (çıkma) okullarından okullarından
genitive (tamlayan) okullarının okullarının

Hungarian

Etymology

From the obsolete dialectal verb okik (“to learn one's lesson”) +‎ -ul.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈokul]
  • Audio(file)
  • Hyphenation: okul
  • Rhymes: -ul

Verb

okul

  1. (intransitive) to learn something as a lesson from something (-n/-on/-en/-ön or -ból/-ből)
    más kárán okul ― to learn the lesson from the mistakes of others
    okul a történtekből ― to learn the lesson from what happened in the past

Conjugation
conjugation of okul
1st person sg 2nd person sg
informal		 3rd person sg,
2nd p. sg formal		 1st person pl 2nd person pl
informal		 3rd person pl,
2nd p. pl formal
Indica­tive
mood		 Pre­sent Indef. okulok okulsz okul okulunk okultok okulnak
Def. intransitive verb, definite forms are not used
2nd-p. o. ―
Past Indef. okultam okultál okult okultunk okultatok okultak
Def. ―
2nd-p. o. ―
Condi­tional
mood		 Pre­sent Indef. okulnék okulnál okulna okulnánk okulnátok okulnának
Def. ―
2nd-p. o. ―
Sub­junc­tive
mood		 Pre­sent Indef. okuljak okulj or
okuljál		 okuljon okuljunk okuljatok okuljanak
Def. ―
2nd-p. o. ―
Infinitive okulni okulnom okulnod okulnia okulnunk okulnotok okulniuk
Other nonfinite
verb forms		 Verbal noun Present participle Past participle Future part. Adverbial part. Potential
okulás okuló okult ― okulva okulhat

Derived terms

References
  1. okul in Zaicz, Gábor (ed.). Etimológiai szótár: Magyar szavak és toldalékok eredete (‘Dictionary of Etymology: The origin of Hungarian words and affixes’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2006, →ISBN.  (See also its 2nd edition.)

Further reading
  • okul in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN

Turkish

Etymology

Coined during the language reforms from oku- (“to read, study”), possibly a phono-semantic matching of French école (“school”)[1].

Pronunciation
  • IPA(key): [o̞ˈkʰuɫ]

Noun

okul (definite accusative okulu, plural okullar)

  1. school

Declension
Inflection
Nominative okul
Definite accusative okulu
Singular Plural
Nominative okul okullar
Definite accusative okulu okulları
Dative okula okullara
Locative okulda okullarda
Ablative okuldan okullardan
Genitive okulun okulların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular okulum okullarım
2nd singular okulun okulların
3rd singular okulu okulları
1st plural okulumuz okullarımız
2nd plural okulunuz okullarınız
3rd plural okulları okulları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular okulumu okullarımı
2nd singular okulunu okullarını
3rd singular okulunu okullarını
1st plural okulumuzu okullarımızı
2nd plural okulunuzu okullarınızı
3rd plural okullarını okullarını
Dative
Singular Plural
1st singular okuluma okullarıma
2nd singular okuluna okullarına
3rd singular okuluna okullarına
1st plural okulumuza okullarımıza
2nd plural okulunuza okullarınıza
3rd plural okullarına okullarına
Locative
Singular Plural
1st singular okulumda okullarımda
2nd singular okulunda okullarında
3rd singular okulunda okullarında
1st plural okulumuzda okullarımızda
2nd plural okulunuzda okullarınızda
3rd plural okullarında okullarında
Ablative
Singular Plural
1st singular okulumdan okullarımdan
2nd singular okulundan okullarından
3rd singular okulundan okullarından
1st plural okulumuzdan okullarımızdan
2nd plural okulunuzdan okullarınızdan
3rd plural okullarından okullarından
Genitive
Singular Plural
1st singular okulumun okullarımın
2nd singular okulunun okullarının
3rd singular okulunun okullarının
1st plural okulumuzun okullarımızın
2nd plural okulunuzun okullarınızın
3rd plural okullarının okullarının

Derived terms

References
  1. "okul" - nişanyansözlük
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.