ordynacja

Polish

Etymology

Borrowed from Latin ōrdinātiō.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔr.dɨˈnat͡s.ja/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: or‧dy‧nac‧ja

Noun

ordynacja f

  1. (Roman Catholicism) ordinance (religious practice or ritual prescribed by the church)
  2. (law) entail, fee tail (estate in land in common law wherein the land is inherited)
  3. (law) ordinance (edict, decree, order)

Declension
Declension of ordynacja
singular plural
nominative ordynacja ordynacje
genitive ordynacji ordynacji/ordynacyj (archaic)
dative ordynacji ordynacjom
accusative ordynację ordynacje
instrumental ordynacją ordynacjami
locative ordynacji ordynacjach
vocative ordynacjo ordynacje

Derived terms
adjective
  • ordynacyjny
verbs

Further reading
  • ordynacja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ordynacja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.