osnuć

Polish

Etymology

From o- +‎ snuć. First attested in 1656–1688.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɔ.snut͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔsnut͡ɕ
  • Syllabification: o‧snuć

Verb

osnuć pf (imperfective osnuwać)

  1. (transitive) to spin around, to wrap by spinning thread
  2. (transitive) to base some work, i.e. a movie or book, on a specific theme
  3. (transitive, of light or smoke, etc.) to swathe, to bathe

Conjugation
Conjugation of osnuć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive osnuć
future tense 1st osnuję osnujemy
2nd osnujesz osnujecie
3rd osnuje osnują
impersonal osnuje się
past tense 1st osnułem osnułam osnuliśmy osnułyśmy
2nd osnułeś osnułaś osnuliście osnułyście
3rd osnuł osnuła osnuło osnuli osnuły
impersonal osnuto
conditional 1st osnułbym osnułabym osnulibyśmy osnułybyśmy
2nd osnułbyś osnułabyś osnulibyście osnułybyście
3rd osnułby osnułaby osnułoby osnuliby osnułyby
impersonal osnuto by
imperative 1st niech osnuję osnujmy
2nd osnuj osnujcie
3rd niech osnuje niech osnują
passive adjectival participle osnuty osnuta osnute osnuci osnute
anterior adverbial participle osnuwszy
verbal noun osnucie

References
  1. “OSNUĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 26.09.2008

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.