otoczyć

Polish

Etymology

From o- +‎ toczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈtɔ.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: o‧to‧czyć

Verb

otoczyć pf (imperfective otaczać)

  1. (transitive) to surround
  2. (transitive) to encircle, to hem in
  3. (reflexive) to surround oneself with (someone or something)

Conjugation
Conjugation of otoczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive otoczyć
future tense 1st otoczę otoczymy
2nd otoczysz otoczycie
3rd otoczy otoczą
impersonal otoczy się
past tense 1st otoczyłem otoczyłam otoczyliśmy otoczyłyśmy
2nd otoczyłeś otoczyłaś otoczyliście otoczyłyście
3rd otoczył otoczyła otoczyło otoczyli otoczyły
impersonal otoczono
conditional 1st otoczyłbym otoczyłabym otoczylibyśmy otoczyłybyśmy
2nd otoczyłbyś otoczyłabyś otoczylibyście otoczyłybyście
3rd otoczyłby otoczyłaby otoczyłoby otoczyliby otoczyłyby
impersonal otoczono by
imperative 1st niech otoczę otoczmy
2nd otocz otoczcie
3rd niech otoczy niech otoczą
passive adjectival participle otoczony otoczona otoczone otoczeni otoczone
anterior adverbial participle otoczywszy
verbal noun otoczenie

Derived terms

Further reading
  • otoczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • otoczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.