owdowieć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *ovьdověti. By surface analysis, o- +‎ wdowieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ɔˈvdɔ.vjɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvjɛt͡ɕ
  • Syllabification: o‧wdo‧wieć

Verb

owdowieć pf (imperfective wdowieć)

  1. (intransitive) to become widowed

Conjugation
Conjugation of owdowieć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive owdowieć
future tense 1st owdowieję owdowiejemy
2nd owdowiejesz owdowiejecie
3rd owdowieje owdowieją
impersonal owdowieje się
past tense 1st owdowiałem owdowiałam owdowieliśmy owdowiałyśmy
2nd owdowiałeś owdowiałaś owdowieliście owdowiałyście
3rd owdowiał owdowiała owdowiało owdowieli owdowiały
impersonal owdowiano
conditional 1st owdowiałbym owdowiałabym owdowielibyśmy owdowiałybyśmy
2nd owdowiałbyś owdowiałabyś owdowielibyście owdowiałybyście
3rd owdowiałby owdowiałaby owdowiałoby owdowieliby owdowiałyby
impersonal owdowiano by
imperative 1st niech owdowieję owdowiejmy
2nd owdowiej owdowiejcie
3rd niech owdowieje niech owdowieją
anterior adverbial participle owdowiawszy
verbal noun owdowienie

Derived terms
adjective
  • owdowiały
adjective
nouns

Further reading
  • owdowieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • owdowieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.