wdowieć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *vьdověti. By surface analysis, wdowa +‎ -eć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈvdɔ.vjɛt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔvjɛt͡ɕ
  • Syllabification: wdo‧wieć

Verb

wdowieć impf (perfective owdowieć)

  1. (intransitive) to become widowed

Conjugation
Conjugation of wdowieć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive wdowieć
present tense 1st wdowieję wdowiejemy
2nd wdowiejesz wdowiejecie
3rd wdowieje wdowieją
impersonal wdowieje się
past tense 1st wdowiałem wdowiałam wdowieliśmy wdowiałyśmy
2nd wdowiałeś wdowiałaś wdowieliście wdowiałyście
3rd wdowiał wdowiała wdowiało wdowieli wdowiały
impersonal wdowiano
future tense 1st będę wdowiał,
będę wdowieć
 będę wdowiała,
będę wdowieć
 będziemy wdowieli,
będziemy wdowieć
 będziemy wdowiały,
będziemy wdowieć
2nd będziesz wdowiał,
będziesz wdowieć
 będziesz wdowiała,
będziesz wdowieć
 będziecie wdowieli,
będziecie wdowieć
 będziecie wdowiały,
będziecie wdowieć
3rd będzie wdowiał,
będzie wdowieć
 będzie wdowiała,
będzie wdowieć
 będzie wdowiało,
będzie wdowieć
 będą wdowieli,
będą wdowieć
 będą wdowiały,
będą wdowieć
impersonal będzie wdowieć się
conditional 1st wdowiałbym wdowiałabym wdowielibyśmy wdowiałybyśmy
2nd wdowiałbyś wdowiałabyś wdowielibyście wdowiałybyście
3rd wdowiałby wdowiałaby wdowiałoby wdowieliby wdowiałyby
impersonal wdowiano by
imperative 1st niech wdowieję wdowiejmy
2nd wdowiej wdowiejcie
3rd niech wdowieje niech wdowieją
active adjectival participle wdowiejący wdowiejąca wdowiejące wdowiejący wdowiejące
contemporary adverbial participle wdowiejąc
verbal noun wdowienie
adjective
nouns

Further reading
  • wdowieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • wdowieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.