parać

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *parati, frequentative of *porti (“to rip, unstitch”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpa.rat͡ɕ/
  • Audio parać się(file)
  • Rhymes: -arat͡ɕ
  • Syllabification: pa‧rać

Verb

parać impf

  1. (reflexive, literary) to dabble, to engage in
    Synonym: zajmować się

Conjugation
Conjugation of parać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive parać
present tense 1st param paramy
2nd parasz paracie
3rd para parają
impersonal para się
past tense 1st parałem parałam paraliśmy parałyśmy
2nd parałeś parałaś paraliście parałyście
3rd parał parała parało parali parały
impersonal parano
future tense 1st będę parał,
będę parać
 będę parała,
będę parać
 będziemy parali,
będziemy parać
 będziemy parały,
będziemy parać
2nd będziesz parał,
będziesz parać
 będziesz parała,
będziesz parać
 będziecie parali,
będziecie parać
 będziecie parały,
będziecie parać
3rd będzie parał,
będzie parać
 będzie parała,
będzie parać
 będzie parało,
będzie parać
 będą parali,
będą parać
 będą parały,
będą parać
impersonal będzie parać się
conditional 1st parałbym parałabym paralibyśmy parałybyśmy
2nd parałbyś parałabyś paralibyście parałybyście
3rd parałby parałaby parałoby paraliby parałyby
impersonal parano by
imperative 1st niech param parajmy
2nd paraj parajcie
3rd niech para niech parają
active adjectival participle parający parająca parające parający parające
contemporary adverbial participle parając
verbal noun paranie
verb

Further reading
  • parać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • parać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.