poślubić

Polish

Etymology

From po- +‎ ślub +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈɕlu.bit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ubit͡ɕ
  • Syllabification: po‧ślu‧bić

Verb

poślubić pf (imperfective poślubiać)

  1. (transitive) to espouse, to marry, to wed
    Synonym: zaślubić

Conjugation
Conjugation of poślubić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive poślubić
future tense 1st poślubię poślubimy
2nd poślubisz poślubicie
3rd poślubi poślubią
impersonal poślubi się
past tense 1st poślubiłem poślubiłam poślubiliśmy poślubiłyśmy
2nd poślubiłeś poślubiłaś poślubiliście poślubiłyście
3rd poślubił poślubiła poślubiło poślubili poślubiły
impersonal poślubiono
conditional 1st poślubiłbym poślubiłabym poślubilibyśmy poślubiłybyśmy
2nd poślubiłbyś poślubiłabyś poślubilibyście poślubiłybyście
3rd poślubiłby poślubiłaby poślubiłoby poślubiliby poślubiłyby
impersonal poślubiono by
imperative 1st niech poślubię poślubmy
2nd poślub poślubcie
3rd niech poślubi niech poślubią
passive adjectival participle poślubiony poślubiona poślubione poślubieni poślubione
anterior adverbial participle poślubiwszy
verbal noun poślubienie

Further reading
  • poślubić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • poślubić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.