pobiec

Polish

Etymology

From po- +‎ biec.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpɔ.bjɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔbjɛt͡s
  • Syllabification: po‧biec

Verb

pobiec pf

  1. (intransitive) to run forward
  2. (intransitive, colloquial) to nip, to dash (make a quick journey)
  3. (intransitive, literary, of thoughts, glances, etc.) to turn, to wander

Conjugation
Conjugation of pobiec pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pobiec
future tense 1st pobiegnę pobiegniemy
2nd pobiegniesz pobiegniecie
3rd pobiegnie pobiegną
impersonal pobiegnie się
past tense 1st pobiegłem pobiegłam pobiegliśmy pobiegłyśmy
2nd pobiegłeś pobiegłaś pobiegliście pobiegłyście
3rd pobiegł pobiegła pobiegło pobiegli pobiegły
impersonal pobiegnięto
conditional 1st pobiegłbym pobiegłabym pobieglibyśmy pobiegłybyśmy
2nd pobiegłbyś pobiegłabyś pobieglibyście pobiegłybyście
3rd pobiegłby pobiegłaby pobiegłoby pobiegliby pobiegłyby
impersonal pobiegnięto by
imperative 1st niech pobiegnę pobiegnijmy
2nd pobiegnij pobiegnijcie
3rd niech pobiegnie niech pobiegną
anterior adverbial participle pobiegłszy
verbal noun pobiegnięcie
adjectives
adverbs
nouns
verbs

Further reading
  • pobiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pobiec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.