pociec

Polish

Alternative forms

Etymology

From po- +‎ ciec.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpɔ.t͡ɕɛt͡s/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ɕɛt͡s
  • Syllabification: po‧ciec

Verb

pociec pf (imperfective ciec)

  1. (intransitive) to begin flowing, to begin trickling

Conjugation
Conjugation of pociec pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pociec
future tense 1st pocieknę pociekniemy
2nd pociekniesz pociekniecie
3rd pocieknie pociekną
impersonal pocieknie się
past tense 1st pociekłem pociekłam pociekliśmy pociekłyśmy
2nd pociekłeś pociekłaś pociekliście pociekłyście
3rd pociekł pociekła pociekło pociekli pociekły
impersonal pocieknięto
conditional 1st pociekłbym pociekłabym pocieklibyśmy pociekłybyśmy
2nd pociekłbyś pociekłabyś pocieklibyście pociekłybyście
3rd pociekłby pociekłaby pociekłoby pociekliby pociekłyby
impersonal pocieknięto by
imperative 1st niech pocieknę pocieknijmy
2nd pocieknij pocieknijcie
3rd niech pocieknie niech pociekną
anterior adverbial participle pociekłszy
verbal noun pocieknięcie

Further reading
  • pociec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pociec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.