rozpocząć

Polish

Etymology

From roz- +‎ począć.

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔsˈpɔ.t͡ʂɔɲt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: roz‧po‧cząć

Verb

rozpocząć pf (imperfective rozpoczynać)

  1. (transitive) to start, to begin, to launch, to initiate, to kick off
  2. (reflexive) to begin, to commence, to get going

Conjugation
Conjugation of rozpocząć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozpocząć
future tense 1st rozpocznę rozpoczniemy
2nd rozpoczniesz rozpoczniecie
3rd rozpocznie pozpoczną
impersonal rozpocznie się
past tense 1st rozpocząłem rozpoczęłam rozpoczęliśmy rozpoczęłyśmy
2nd rozpocząłeś rozpoczęłaś rozpoczęliście rozpoczęłyście
3rd rozpoczął rozpoczęła rozpoczęło rozpoczęli rozpoczęły
impersonal rozpoczęto
conditional 1st rozpocząłbym rozpoczęłabym rozpoczęlibyśmy rozpoczęłybyśmy
2nd rozpocząłbyś rozpoczęłabyś rozpoczęlibyście rozpoczęłybyście
3rd rozpocząłby rozpoczęłaby rozpoczęłoby rozpoczęliby rozpoczęłyby
impersonal rozpoczęto by
imperative 1st niech rozpocznę rozpocznijmy
2nd rozpocznij rozpocznijcie
3rd niech rozpocznie niech pozpoczną
passive adjectival participle rozpoczęty rozpoczęta rozpoczęte rozpoczęci rozpoczęte
anterior adverbial participle rozpocząwszy
verbal noun rozpoczęcie

Further reading
  • rozpocząć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozpocząć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.