poczciwiec

Polish

Etymology

From poczciwy +‎ -ec.

Pronunciation

IPA^(key): /pɔt͡ʂˈt͡ɕi.vjɛt͡s/
Audio (file)
Rhymes: -ivjɛt͡s
Syllabification: pocz‧ci‧wiec

Noun

poczciwiec m pers (feminine poczciwina)

good-natured man, kind man

Declension

Declension of poczciwiec

	singular	plural
nominative	poczciwiec	poczciwcy
genitive	poczciwca	poczciwców
dative	poczciwcowi	poczciwcom
accusative	poczciwca	poczciwców
instrumental	poczciwcem	poczciwcami
locative	poczciwcu	poczciwcach
vocative	poczciwcze	poczciwcy

Related terms

adjective

poczciwy

adverb

poczciwie

nouns

Further reading

poczciwiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
poczciwiec in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.