poduczyć

Polish

Etymology

From pod- +‎ uczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈdu.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Rhymes: -ut͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: po‧du‧czyć

Verb

poduczyć pf (imperfective poduczać)

  1. (transitive) to train up (to teach basic skills, to increase someone's knowledge in an area)
  2. (reflexive) to train oneself up

Conjugation
Conjugation of poduczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive poduczyć
future tense 1st poduczę poduczymy
2nd poduczysz poduczycie
3rd poduczy poduczą
impersonal poduczy się
past tense 1st poduczyłem poduczyłam poduczyliśmy poduczyłyśmy
2nd poduczyłeś poduczyłaś poduczyliście poduczyłyście
3rd poduczył poduczyła poduczyło poduczyli poduczyły
impersonal poduczono
conditional 1st poduczyłbym poduczyłabym poduczylibyśmy poduczyłybyśmy
2nd poduczyłbyś poduczyłabyś poduczylibyście poduczyłybyście
3rd poduczyłby poduczyłaby poduczyłoby poduczyliby poduczyłyby
impersonal poduczono by
imperative 1st niech poduczę poduczmy
2nd poducz poduczcie
3rd niech poduczy niech poduczą
passive adjectival participle poduczony poduczona poduczone poduczeni poduczone
anterior adverbial participle poduczywszy
verbal noun poduczenie

Further reading
  • poduczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • poduczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.