uczyć

Polish

Inherited from Old Polish uczyć, from Proto-Slavic *učiti, from Proto-Balto-Slavic *auˀkīˀtei, from Proto-Indo-European *h₁owk-éye-ti, from *h₁ewk-.

uczyć impf

(transitive, intransitive) to teach
(reflexive) to learn, to study
Uczę się języka polskiego. ― I'm learning Polish.
(reflexive) to revise (to prepare for an examination)

Conjugation of uczyć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uczyć
present tense	1^st	uczę			uczymy
	2^nd	uczysz			uczycie
	3^rd	uczy			uczą
	impersonal	uczy się
past tense	1^st	uczyłem	uczyłam		uczyliśmy	uczyłyśmy
	2^nd	uczyłeś	uczyłaś		uczyliście	uczyłyście
	3^rd	uczył	uczyła	uczyło	uczyli	uczyły
	impersonal	uczono
future tense	1^st	będę uczył, będę uczyć	będę uczyła, będę uczyć		będziemy uczyli, będziemy uczyć	będziemy uczyły, będziemy uczyć
	2^nd	będziesz uczył, będziesz uczyć	będziesz uczyła, będziesz uczyć		będziecie uczyli, będziecie uczyć	będziecie uczyły, będziecie uczyć
	3^rd	będzie uczył, będzie uczyć	będzie uczyła, będzie uczyć	będzie uczyło, będzie uczyć	będą uczyli, będą uczyć	będą uczyły, będą uczyć
	impersonal	będzie uczyć się
conditional	1^st	uczyłbym	uczyłabym		uczylibyśmy	uczyłybyśmy
	2^nd	uczyłbyś	uczyłabyś		uczylibyście	uczyłybyście
	3^rd	uczyłby	uczyłaby	uczyłoby	uczyliby	uczyłyby
	impersonal	uczono by
imperative	1^st	niech uczę			uczmy
	2^nd	ucz			uczcie
	3^rd	niech uczy			niech uczą
active adjectival participle		uczący	ucząca	uczące	uczący	uczące
passive adjectival participle		uczony	uczona	uczone	uczeni	uczone
contemporary adverbial participle		ucząc
verbal noun		uczenie

verbs

verb

adjectives

nouns