pogranicznik

Polish

Etymology

From pogranicze +‎ -nik.

Pronunciation

IPA^(key): /pɔɡ.raˈɲit͡ʂ.ɲik/
Rhymes: -it͡ʂɲik
Syllabification: pog‧ra‧nicz‧nik

Noun

pogranicznik m pers

(colloquial) border guard
(archaic) one who lives in the borderlands

Declension

Declension of pogranicznik

	singular	plural
nominative	pogranicznik	pogranicznicy
genitive	pogranicznika	pograniczników
dative	pogranicznikowi	pogranicznikom
accusative	pogranicznika	pograniczników
instrumental	pogranicznikiem	pogranicznikami
locative	pograniczniku	pogranicznikach
vocative	pograniczniku	pogranicznicy

Related terms

adjective

pograniczny

noun

pogranicze

Further reading

pogranicznik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
pogranicznik in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.