pokłócić

Polish

Etymology

From po- +‎ kłócić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈkwu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: po‧kłó‧cić

Verb

pokłócić pf (imperfective kłócić)

  1. (transitive) to cause to quarrel
    Synonym: skłócić
  2. (reflexive) to quarrel, to wrangle
    Synonym: skłócić się

Conjugation
Conjugation of pokłócić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pokłócić
future tense 1st pokłócę pokłócimy
2nd pokłócisz pokłócicie
3rd pokłóci pokłócą
impersonal pokłóci się
past tense 1st pokłóciłem pokłóciłam pokłóciliśmy pokłóciłyśmy
2nd pokłóciłeś pokłóciłaś pokłóciliście pokłóciłyście
3rd pokłócił pokłóciła pokłóciło pokłócili pokłóciły
impersonal pokłócono
conditional 1st pokłóciłbym pokłóciłabym pokłócilibyśmy pokłóciłybyśmy
2nd pokłóciłbyś pokłóciłabyś pokłócilibyście pokłóciłybyście
3rd pokłóciłby pokłóciłaby pokłóciłoby pokłóciliby pokłóciłyby
impersonal pokłócono by
imperative 1st niech pokłócę pokłóćmy
2nd pokłóć pokłóćcie
3rd niech pokłóci niech pokłócą
passive adjectival participle pokłócony pokłócona pokłócone pokłóceni pokłócone
anterior adverbial participle pokłóciwszy
verbal noun pokłócenie

Further reading
  • pokłócić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pokłócić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.