skłócić

Polish

Etymology

From s- +‎ kłócić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈskwu.t͡ɕit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
  • Syllabification: skłó‧cić

Verb

skłócić pf (imperfective skłócać)

  1. (transitive) to cause to quarrel
    Synonym: pokłócić
  2. (reflexive) to quarrel, to wrangle
    Synonym: pokłócić się

Conjugation
Conjugation of skłócić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive skłócić
future tense 1st skłócę skłócimy
2nd skłócisz skłócicie
3rd skłóci skłócą
impersonal skłóci się
past tense 1st skłóciłem skłóciłam skłóciliśmy skłóciłyśmy
2nd skłóciłeś skłóciłaś skłóciliście skłóciłyście
3rd skłócił skłóciła skłóciło skłócili skłóciły
impersonal skłócono
conditional 1st skłóciłbym skłóciłabym skłócilibyśmy skłóciłybyśmy
2nd skłóciłbyś skłóciłabyś skłócilibyście skłóciłybyście
3rd skłóciłby skłóciłaby skłóciłoby skłóciliby skłóciłyby
impersonal skłócono by
imperative 1st niech skłócę skłóćmy
2nd skłóć skłóćcie
3rd niech skłóci niech skłócą
passive adjectival participle skłócony skłócona skłócone skłóceni skłócone
anterior adverbial participle skłóciwszy
verbal noun skłócenie

Further reading
  • skłócić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • skłócić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.