pokonać

Polish

Etymology

From po- +‎ konać.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈkɔ.nat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔnat͡ɕ
  • Syllabification: po‧ko‧nać

Verb

pokonać pf (imperfective pokonywać)

  1. (transitive) to defeat
    Synonyms: see Thesaurus:bić

Conjugation
Conjugation of pokonać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pokonać
future tense 1st pokonam pokonamy
2nd pokonasz pokonacie
3rd pokona pokonają
impersonal pokona się
past tense 1st pokonałem pokonałam pokonaliśmy pokonałyśmy
2nd pokonałeś pokonałaś pokonaliście pokonałyście
3rd pokonał pokonała pokonało pokonali pokonały
impersonal pokonano
conditional 1st pokonałbym pokonałabym pokonalibyśmy pokonałybyśmy
2nd pokonałbyś pokonałabyś pokonalibyście pokonałybyście
3rd pokonałby pokonałaby pokonałoby pokonaliby pokonałyby
impersonal pokonano by
imperative 1st niech pokonam pokonajmy
2nd pokonaj pokonajcie
3rd niech pokona niech pokonają
passive adjectival participle pokonany pokonana pokonane pokonani pokonane
anterior adverbial participle pokonawszy
verbal noun pokonanie
adjective

Further reading
  • pokonać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pokonać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.