konać

See also: konac

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *konati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈkɔ.nat͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔnat͡ɕ
  • Syllabification: ko‧nać

Verb

konać impf (perfective skonać)

  1. (transitive, obsolete) to end, to finish (to bring to an end; to complete)
    Synonyms: kończyć, zakańczać
  2. (intransitive) to die, to expire
    Synonyms: see Thesaurus:umierać

Conjugation
Conjugation of konać impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive konać
present tense 1st konam konamy
2nd konasz konacie
3rd kona konają
impersonal kona się
past tense 1st konałem konałam konaliśmy konałyśmy
2nd konałeś konałaś konaliście konałyście
3rd konał konała konało konali konały
impersonal konano
future tense 1st będę konał,
będę konać
 będę konała,
będę konać
 będziemy konali,
będziemy konać
 będziemy konały,
będziemy konać
2nd będziesz konał,
będziesz konać
 będziesz konała,
będziesz konać
 będziecie konali,
będziecie konać
 będziecie konały,
będziecie konać
3rd będzie konał,
będzie konać
 będzie konała,
będzie konać
 będzie konało,
będzie konać
 będą konali,
będą konać
 będą konały,
będą konać
impersonal będzie konać się
conditional 1st konałbym konałabym konalibyśmy konałybyśmy
2nd konałbyś konałabyś konalibyście konałybyście
3rd konałby konałaby konałoby konaliby konałyby
impersonal konano by
imperative 1st niech konam konajmy
2nd konaj konajcie
3rd niech kona niech konają
active adjectival participle konający konająca konające konający konające
passive adjectival participle konany konana konane konani konane
contemporary adverbial participle konając
verbal noun konanie

Derived terms
adjectives
verbs
noun

Further reading
  • konać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • konać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.