pokroić

Polish

Etymology

From po- +‎ kroić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈkrɔ.it͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɔit͡ɕ
  • Syllabification: po‧kro‧ić

Verb

pokroić pf (imperfective kroić)

  1. (transitive) to cut, to slice
    Synonyms: pociąć, pokrajać
  2. (transitive, colloquial) to cut, to lacerate
    Synonyms: pociąć, poszatkować
  3. (transitive, colloquial) to operate surgically
    Synonym: zoperować

Conjugation
Conjugation of pokroić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive pokroić
future tense 1st pokroję pokroimy
2nd pokroisz pokroicie
3rd pokroi pokroją
impersonal pokroi się
past tense 1st pokroiłem pokroiłam pokroiliśmy pokroiłyśmy
2nd pokroiłeś pokroiłaś pokroiliście pokroiłyście
3rd pokroił pokroiła pokroiło pokroili pokroiły
impersonal pokrojono
conditional 1st pokroiłbym pokroiłabym pokroilibyśmy pokroiłybyśmy
2nd pokroiłbyś pokroiłabyś pokroilibyście pokroiłybyście
3rd pokroiłby pokroiłaby pokroiłoby pokroiliby pokroiłyby
impersonal pokrojono by
imperative 1st niech pokroję pokrójmy
2nd pokrój pokrójcie
3rd niech pokroi niech pokroją
passive adjectival participle pokrojony pokrojona pokrojone pokrojeni pokrojone
anterior adverbial participle pokroiwszy
verbal noun pokrojenie
nouns

Further reading
  • pokroić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • pokroić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.