policjant

Polish

Etymology

From policja +‎ -ant.

Pronunciation

IPA^(key): /pɔˈlit͡s.jant/
Audio (file)
Rhymes: -it͡sjant
Syllabification: po‧lic‧jant

Noun

policjant m pers (feminine policjantka)

(law enforcement) policeman, police officer

Declension

Declension of policjant

	singular	plural
nominative	policjant	policjanci
genitive	policjanta	policjantów
dative	policjantowi	policjantom
accusative	policjanta	policjantów
instrumental	policjantem	policjantami
locative	policjancie	policjantach
vocative	policjancie	policjanci

Related terms

adjective

policyjny

adverb

policyjnie

noun

policja

noun phrases

policja dochodzeniowa
policja drogowa
policja obyczajowa
policja polityczna

Further reading

policjant in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
policjant in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.