poplamić

Polish

Etymology

From po- +‎ plamić.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔˈpla.mit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -amit͡ɕ
  • Syllabification: po‧pla‧mić

Verb

poplamić pf (imperfective plamić)

  1. (transitive) to stain, to soil
    Synonym: zaplamić

Conjugation
Conjugation of poplamić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive poplamić
future tense 1st poplamię poplamimy
2nd poplamisz poplamicie
3rd poplami poplamią
impersonal poplami się
past tense 1st poplamiłem poplamiłam poplamiliśmy poplamiłyśmy
2nd poplamiłeś poplamiłaś poplamiliście poplamiłyście
3rd poplamił poplamiła poplamiło poplamili poplamiły
impersonal poplamiono
conditional 1st poplamiłbym poplamiłabym poplamilibyśmy poplamiłybyśmy
2nd poplamiłbyś poplamiłabyś poplamilibyście poplamiłybyście
3rd poplamiłby poplamiłaby poplamiłoby poplamiliby poplamiłyby
impersonal poplamiono by
imperative 1st niech poplamię poplammy
2nd poplam poplamcie
3rd niech poplami niech poplamią
passive adjectival participle poplamiony poplamiona poplamione poplamieni poplamione
anterior adverbial participle poplamiwszy
verbal noun poplamienie

Further reading
  • poplamić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • poplamić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.