poplecznik

Polish

Etymology

From po- +‎ plecy +‎ -nik.

Pronunciation
  • IPA(key): /pɔpˈlɛt͡ʂ.ɲik/

Noun

poplecznik m pers (feminine popleczniczka)

  1. henchman, adherent, supporter

Declension
declension of poplecznik
singular plural
nominative poplecznik poplecznicy
genitive poplecznika popleczników
dative poplecznikowi poplecznikom
accusative poplecznika popleczników
instrumental poplecznikiem poplecznikami
locative popleczniku poplecznikach
vocative popleczniku poplecznicy

Further reading
  • poplecznik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • poplecznik in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.